Drodzy Ósmoklasiści, szanowni Rodzice,
W ostatniej przemowie do Was pragnę wyrazić swoją wiarę, że opuszczacie mury naszej szkoły nie tylko mądrzejsi, bogatsi w przekazaną Wam wiedzę, ale także radośniejsi, wzbogaceni wiarą we własną wartość, siły i możliwości. Ostatnie, jakże trudne miesiące udowodniły, że żadne przeciwności losu nie są w stanie zmienić naszych dążeń i priorytetów.
Wierzę głęboko, że przeżyliście tutaj więcej chwil radosnych i przyjemnych niż smutnych i trudnych.
Proszę więc, wracajcie we wspomnieniach tylko do tego co było dobre i szczęśliwe.
Niech nasze rozstanie nie będzie ostateczne, niech faktycznie będzie tym, co nas łączy.
Pamiętajcie także, że my nauczyciele, pozostajemy w szkole i będzie nam Was brakowało. Nie tracicie nas. Służymy pomocą, jeśli będziecie jej potrzebowali.
„ Człowiek nie uświadamia sobie, jak bardzo się przywiązał do swojego miejsca, aż musi je opuścić, odciąć korzenie, stać się drewienkiem na falach obecnego oceanu”.
Przyjmijcie, proszę, kilka rad płynących prosto z serca:
Nigdy nie traćcie wiary w siebie!
Miejcie w sobie zapał i entuzjazm!
Nigdy się nie poddawajcie!
Na koniec życzę Wam abyście dostali się do wybranych przez Was szkół i znaleźli w nich życzliwych nauczycieli, i wiernych przyjaciół.
Z wyrazami szacunku
Tamara Przybyła-Bartczak
Dyrektor SP 61 w Poznaniu